Rzuciła wam się może w oczy wymiana uwag między panami Daukszewiczem i Jaconiem, a następnie pożegnanie z programem, w którym padły nieszczęsne słowa o transpłciowości, tego pierwszego i – za nim – Andrusa oraz Górskiego?
Nie znam Jaconia. Daukszewicza, Górskiego i Andrusa od dawna – medialnie, aktorsko, ale nigdy nie analizowałam ich poglądów. Jednak myślę, że wszystkich nieco poniosły emocje i grają teraz w głupią grę Kto Jest Bardziej Wrażliwy.
Każdemu zdarza się palnąć głupotę. Jak usłyszałam o tym komentarzu Daukszewicza, to pomyślałam od razu „No co za idiota…”. Ale rozumiem satyryka, który wbija szpilę Jego Ekscelencji (będącemu, tak na marginesie, kopalnią tematów dla memów). Tu temat jest dość wrażliwy, zwłaszcza w obecnej sytuacji społeczno-politycznej, i nie mnie oceniać poziom tkliwości pana Jaconia, który najprawdopodobniej przeszedł przez własne piekło, bijąc się z systemem nieuznającym transpłciowości jego dziecka. Ale na litość boską: natychmiast został przeproszony! Tych przeprosin nie przyjął. Potem było, że przyjął, tylko przepraszany tego nie zrozumiał. Potem przepraszany uznał się za ofiarę prześladowań, chociaż jego żona „popłakała się z wdzięczności”, że obrażony wybaczył. Ludzie… DOROŚNIJMY. Czy naprawdę potrzebujemy kolejnych wrogów tam, gdzie ich nie mamy?
No dobrze, Jo. A jak z tobą? Darowujesz publiczne urazy?
Z trudem. Ale cały czas nad tym pracuję. Głównie dlatego, żeby sobie nie zatruwać życia.
Przyznam się jednak, że wywaliłam dwie osoby z grona swoich znajomych. Bezpowrotnie. Pierwsza z nich – kumpela jeszcze z czasów studenckich, parokrotnie rzuciła mi uwagę, że dla moich dzieci szkoda pieniędzy na markowe ubrania. Druga – kolega par excellence ze szkolnej ławki, wyjechał mi w tekstami o „tak zwanym autyzmie”.
Dla takich osób nie ma miejsca w moim życiu, więc w jakimś stopniu rozumiem i drugą stronę konfliktu. Chociaż nadal uważam, że współpracując mogliby zrobić więcej dobrego, niż publicznie pielęgnując wzajemne urazy.
© 2023, Jo. All rights reserved.